Najpyszniejsze espresso na świecie

Maniki uśmiechnęła się gdy tylko go zobaczyła
- Ej co Ty tu robisz?
- Jak to co? Mieszkam!
- Do Wielkiej Sali
- Ja nie organizowałam...
- A tylko Ty tu mieszkasz? Mów co u Ciebie
- Najpierw espresso
- OK
Piotr przyszykowywał najpyszniejsze espresso na świecie. Maniki doskonale znała ten smak.
Opowiadała Piotrowi o życiowych planach i zmianach, które póki co wydawały jej się palcem na piasku pisane.
- Skąd taka ostrożność?
- Piotrusiu bo ja już nie mam piętnastu lat, nie jestem też blondynką, nie obrażając blondynek
- A jeśli to wszystko prawda?
- Piotrusiu można sobie marzyć, można mówić, że się chce to czy tamto, ale jeśli za słowami nie idą w parze czyny, wszytko jest piękne, kolorowe jak bańka mydlana, ale potem taka bańka mydlana tryska, znika
- Fajerwerki!
- O kochany takie prawdziwe fajerwerki puszczaliśmy w moim ogrodzie tuż po spotkaniu - Tereska przywiozła, sąsiedzi wyszli nawet...
- To hucznie świętowaliście
- A jak! A teraz będzie już bez takich ekscesów, ma być normalne, codzienne życie
Maniki dopiła kawę
Piotr podał jej ramię i zaprowadził ją do Wielkiej Sali