Komnata Spełnionych Marzeń

Stanęli przed Komnatą Spełnionych Marzeń
Maniki doskonale wiedziała, że nie potrzebna ta torba i w termosie kawa, ale nie chciała psuć nastroju. Była bardzo ciekawa jak Darek zaplanował się tam dostać, na drugą stroną ku spełnionym marzeniom, nie wiedziała o czym on marzy... znała jedynie swoje marzenia i była mu wdzięczna za to, że postanowił ją ze sobą zabrać na cały długi weekend w miejsce w którym spełniają się marzenia...

Popatrzyli na siebie. Darek chwycił ją za rękę. Poczuła lekki dreszcz.
Aby drzwi się otworzyły musieli równocześnie pomyśleć o tym samym
Pierwsze drzwi się otworzyły
weszli do niewielkiego pomieszczenia
Stanęli przed drugimi drzwiami
Patrzyli na siebie nadal trzymając się za ręce
darek wzruszył ramionami
- Popsute
- Ha ha - zaśmiała się i ucałowała go delikatnie - o jakim miejscu mam pomyśleć?
Pewnie pomyśleliśmy o innym miejscu i dlatego drzwi się nie otworzyły
Darek szepnął jej do ucha dwa słowa
- Za wysoko, wystarczy Gubałówka
- Tam nie ma śniegu - Darek pokiwał przecząco głową
- Darek ale to jest Komnata Spełnionych Marzeń, Gubałówka zimą, śnieg, słoneczko, musisz to sobie wyobrazić
- No tak
Po chwili kolejne drzwi się otworzyły
Śnieżna pokrywa lśniła w słońcu
Maniki zrobiła kilka kroków
- Jak się czujesz?
- Nic mnie nie boli!
Darek rzucił w nią śnieżką
Pobiegła, schyliła się po śnieg
- Darek mogę biegać! - zawirowała w około z rozpostartymi ramionami - Mogę tańczyć! Czuję się cudownie! Dziękuję Darku! Kocham Cię! - była szczęśliwa
Darek obserwował ją... stał jak zaczarowany i wtedy dopiero zauważył, że mają na sobie zimowe kombinezony, pogoda była wspaniała. Ale najważniejsza była Ona... taka... radosna... piękna... cudowna...