Na Fotografiach My

Maniki była podekscytowana, zadowolona przyglądała się zdjęciom. Jak wygląda szczęście? - zamyśliła się
- Chyba tak jak ja... - Tak wiele osób mówiło jej, że na jej Twarzy maluje się szczęście, że to widać...
Inni widzą, a Ona czuje je w sercu.

Maniki wróciła na chwilę do Przystani. Jak zwykle chłonęła każdą myśl jaka tu w Przystani dopada jej głowę. To tu u boku Bogdana, Michaela, Przemka, Piotrusia, a ostatnio częściej Darka podejmowała ważne decyzje. Poprosiła Darka o spotkanie.

- Hey
- Witaj kochany Darku, tęskniłam
Darek uśmiechnął się, przytulił ją na powitanie.
- Zdecydowałaś, widzę - głową wykonał gest zwracający uwagę na ramkę
- Rozmawialiśmy o tym, teraz już jestem pewna. Wczoraj wstawiłam nasze wspólne zdjęcia do ramek.
- Zdjęcia? A gdzie pozostałe są?
- W domu. Jedno na honorowym miejscu w salonie, tam gdzie mam zdjęcia Rodziny.
- A kolejne?
- W pokoju Rafała na szafce i kolejne na półce biblioteczki w moim pokoju u góry. Chciałam te zdjęcia mieć na ścianie przed moimi imieninami, ale wówczas nie zdążyłam, a teraz... Mam powód.
Darek lekko uniósł brew ku górze. Nie odrywał od niej wzroku. Speszył ją spojrzeniem, na chwilę zerknęła za okno na ogród, ale potem znów spojrzała mu w oczy.
- On już poznał moją rodzinkę, dziś ja mam poznać jego rodziców i siostrę ze szwagrem. Przywożą resztę rzeczy Rafała.
- O! To dlatego się tak denerwujesz!
- Wyczułeś?
- No pewnie, przecież Ciebie znam
- Darek dziękuję, jesteś kochany, wiesz?
- yhm... - zamruczał i znów ją przytulił
Maniki nagle wybuchnęła płaczem... Podał jej chusteczkę
- Ej przecież jesteś z Rafałem szczęśliwa
- No jestem, były takie dwa incydenty, ale rozmawialiśmy o tym i powiedział, że się postara
- Zawsze możesz tu wrócić. Przecież to Twoja Mała Przystań z napisem Maniki
- Wiem... Będę tu wpadała od czasu do czasu, na chwilę
Darek ucałował ją w powiekę, przytulił
- Będzie dooobrze Siostra