Porwana

Maniki weszła do swej Chatki
Na dworze mroźno
Spojrzała w stronę kominka w którym dogasał płomień
Ledwo usiadła, a do Chatki wszedł Darek
- No coś Tak biegła?
- Jaaa?
- Goniłem za Tobą
- I mnie dopadłeś
Darek podał Maniki kurtkę
- Po co mi to dajesz?
- Ubieraj, nie gadaj
- Darek ja dopiero co przyszłam
- Porywam Cię! - powiedział usiłując ją ubrać
- No już dobrze, ubieram - Maniki wstała
Darek założył szal na jej szyję
Wyszli z Chatki
- Zimno
- Cicho - powiedział ciągnąc ją w stronę swojej Chatki
Była pewna, że zaraz rozsiądzie się w jego salonie
Ale Darek zaprowadził ją do samochodu
Otworzył drzwi obok kierowcy i gestem zachęcił by wsiadła
Kiedy zajął miejsce za kierownicą pochylił się w jej stronę
i przewiązał jej oczy opaską
- Nie odsłaniaj - polecił
- Sam sobie załóż opaskę, zobaczysz jakie to uczucie
- Zamknij oczy... i posłuchaj - włączył Muzę - zrelaksuj się
Maniki nieco się uspokoiła słysząc swój ostatnio ulubiony utwór...
- ymmm
- Dobrze?
- Może być
Kiedy utwór miał się ku końcowi zapytała:
- Daleko jeszcze?
- Jeszcze nie odsłaniaj
Jechali do Małej Ameryki
Darek celowo kluczył uliczkami, by nie mogła się zorientować dokąd tak na prawdę jadą
Zatrzymał samochód i wyprowadził Maniki z samochodu
- Gdzie jesteśmy?
- W miejscu w którym chciałabyś być, a nawet o tym nie mówisz, nie marzysz
- Ja nie marzę?
- By być tu ze mną
- Acha
Wjechali windą na najwyższe piętro wieżowca
Słyszała jak Darek otwiera drzwi kluczem
I zachodziła w głowę gdzie są
- Jeszcze chwilka, obiecuję
Darek przeprowadził ją przez pokój...
Wyszli na taras
Poczuła na twarzy powiew wiatru
Zdjął jej opaskę z oczu
Głowę zadarła do góry
Ujrzeli przepiękne rozgwieżdżone niebo
- Cudownie... - Darek oparł się o jej plecy, objął dłońmi i chwycił jej dłonie...
- Piękne...
- Niebo... dziękuję Darku
Po jej policzkach spłynęła niejedna łza...
Łza wzruszenia...